Twórczość Roberta Żbikowskiego to nie tylko obrazy – to rytuały. Malowane gliną, materiałem o symbolicznym znaczeniu w wielu kulturach, niosą w sobie pamięć pierwotnego tworzenia. Glinę uzupełnia złoto i srebro – nie jako ozdoba, ale jako święty pierwiastek, który dopełnia opowieść.

Artysta sięga do głębokich warstw kultury: od mitów o Golemie i stworzeniu człowieka, przez archetypiczne formy i symbole, po echa sztuki ludowej i etnicznej. W niektórych momentach prace przypominają malowidła aborygeńskie, gdzie każdy znak ma znaczenie.

To, co spaja te obrazy, to matematyczna precyzja kompozycji – złote cięcie, symetria, balans. A jednocześnie: emocja, intuicja, materia. To sztuka osadzona w kulturze śródziemnomorskiej, ale otwarta na świat.

Wystawa w Sannikach wpisuje się w bogaty dorobek artysty, który obejmuje ponad 20 wystaw indywidualnych i ponad 30 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą, m.in. w Kuala Lumpur, Delf czy Antalyi. Jego prace znajdują się w stałych kolekcjach w Polsce, Turcji i Włoszech.

Poprzednie wystawy, takie jak „Słyszałem o nich, widziałem je" czy „Prześwietlenie", ukazywały fascynację artysty strukturą, rytmem i symboliką. Obecna ekspozycja kontynuuje te poszukiwania, oferując widzowi możliwość głębszego zanurzenia się w świat form i znaczeń.

To zaproszenie do patrzenia głębiej. I słuchania tego, co mówi glina.