Turystyka

Sanniki

Sanniki to niespełna 2,5-tysięczna miejscowość położona w województwie mazowieckim w powiecie gostynińskim,
w pięciokącie Płock-Sochaczew-Łowicz-Kutno-Gostynin.
Odległość od każdego z tych miast do Sannik to między 28 a 35 km. 

Zespół Pałacowo-Parkowy im. Fryderyka Chopina w Sannikach

Najważniejszym zabytkiem Sannik jest Zespół Pałacowo-Parkowy im. Fryderyka Chopina, w którego skład wchodzi neoklasycystyczny pałac oraz blisko 10-hektarowy park.

Punkt Informacji Turystycznej

PIT jest czynny w godzinach pracy Europejskiego Centrum Artystycznego im. Fryderyka Chopina w Sannikach
tj. od poniedziałku do piątku w godzinach  7:30 - 15:30 oraz od maja do września również w soboty i niedziele
w godzinach 10:00 - 18:00 Jego pracownicy odpowiadają za udostępnianie informacji o atrakcjach turystycznych regionu i bazie hotelowej, sprzedaż biletów upoważniających do zwiedzania bądź udziału w koncercie. Można się w nim również zapoznać z materiałami promocyjnymi Centrum.

Audioprzewodniki

W Punkcie można nieodpłatnie wypożyczyć audioprzewodniki umożliwiające indywidualne zwiedzanie pałacu i parku – w każdym z nich jest również wgrana wersja zwiedzania dla osób niewidomych. Są one udostępniane także poza godzinami pracy Centrum.

Folklor

Folklor ziemi sannickiej jest niezwykle charakterystyczny i kultywowany w muzyce, rękodziele i lokalnych obrzędach. Ludowe rzemiosło to przede wszystkim tkactwo: wielobarwne wełniane pasiaki, narzuty na łóżka, tzw. odziewajki,
i makatki. W barwach przeważa kolor fioletowy i żółty. Dawniej wyróżnikiem regionu były także meble, jak choćby zielone skrzynie ozdobione motywem czerwonych lub żółtych kwiatów. Od ponad 40 lat w Sannikach organizowana jest „Niedziela Sannicka”,  której promuje lokalny folklor oraz spuściznę kulturową Ziemi sannickiej. W jej trakcie odbywają się też kiermasze sztuki ludowej,  zdrowej żywności itp.  W części artystycznej  można zobaczyć  dawne tańce ludowe, obrzędy wesela sannickiego w wykonaniu  Regionalnego Zespołu Pieśni i Tańca „Sanniki” oraz Kapeli Ludowej.

Muzyka

Muzyka ludowa z regionu Sannik przejawia cechy charakterystyczne dla Mazowsza Zachodniego. Najpopularniejsze tańce to oberek i rozmaite wariacje kujawiaków. Obecne są też walcerki i mazurki.

Instrumenty wykorzystywane przez kapele ludowe w XIX w. ograniczały się do skrzypiec i basów lub skrzypiec i bębenka jednostronnego, a w początkach XX w. do skrzypiec, harmonii trzyrzędowej i bębna ze stalką. Korzystano również
z instrumentów pasterskich – fletów, piszczałek, terkotek, klekotek i kołatek.

W regionie bardzo okazale obchodzono wesela. Przełożyło się to na rozwinięcie bogatego repertuaru przyśpiewkowego, który wykonywano bez uprzedniego przygotowania, pod wpływem natchnienia, na przemian
z kapelą. Istniał również inny rodzaj, tzw. prześpiewek, polegający na prześpiewywaniu się dwóch osób.

Strój ludowy

Tradycyjny ubiór kobiecy składa się z koszuli z szerokimi rękawami, na którą wkłada się kiecok, czyli spódnicę zszytą
ze stanikiem. Spódnicę wykonywano zazwyczaj z czerwonego wełniaka. Na kiecok wiązano fartuch z wełnianego pasiaka. Jako obuwie kobietom służyły czarne, sznurowane buty, a za nakrycie głowy czepce z tiulu (kopki), na które nakładano chustkę.

Strój męski złożony jest z koszuli wpuszczanej w spodnie, barwy fioletowej lub zielonej, butów z cholewami oraz bluzy
z rękawami koloru czerwonego lub granatowego. Na głowach noszono niebieską czapkę (maciejówkę). Za nakrycia wierzchnie służyły sukmany długością sięgające kostek.

Wycinanki sannickie

W regionie występują ich trzy rodzaje: klapoki, ptaki i wesela. Klapok to wielobarwna wycinanka składająca się z dwóch wstęg rozchylonych ku dołowi i połączonych kołem. Ptaki to inaczej papierowe wizerunki ptactwa: kogutów, kur, kaczek, perliczek, gołębi, pawi. Z kolei „wesela” przedstawiają, jak sama nazwa wskazuje, postacie biorące udział
w uroczystości: młodą parę, drużbów, muzykantów.

Kościół parafialny pw. św. Trójcy w Sannikach

Parafia w Sannikach została erygowana w 1441 r. W XVII w. wzniesiono drewniany kościół. W 1699 r. utworzono
w parafii Bractwo św. Józefa i z tej okazji wprowadzono drugi odpust w dzień św. Józefa (pierwszy obchodzono w święto św. Trójcy).

Stary kościół zastąpiono w XIX w. nowym, neoklasycystycznym pod wezwaniem św. Trójcy. Doszło do tego z inicjatywy proboszcza Łukaszewskiego w latach 1870-72. Koszty budowy pokryli parafianie, właściciel miejscowej cukrowni Jakub Natanson i jej współwłaściciele. Projektantem trójnawowego dwuwieżowego budynku jest Franciszek Tournelle, budowniczym natomiast Julian Tomasz Matłaszyński. W latach 1889-1892 kościół został powiększony o nawy boczne wg  projektu Konstantego Wojciechowskiego. Świątynię konsekrowano w 1900 r. W trakcie II wojny światowej kościół
i plebania zostały zniszczone w wyniku nalotów bombowych. Niemieccy okupanci plebanię odbudowali, zaś w kościele urządzili magazyn zbożowy. Po wojnie kościół został zwrócony parafii.

Najważniejszym zabytkiem sannickiego kościoła są organy pochodzące z 1910 r. Posiadają interesujący prospekt, mają 3.5 metra wysokości oraz po 2,8 metra szerokości i głębokości. W centralnej części prospektu mieści się figura króla Dawida. Organy mają 18 głosów, 2 manuały po 54 klawisze oraz pedał z 25 klawiszami.

Kościół parafialny pw. św. Marcina Biskupa w Osmolinie

Parafia rzymskokatolicka została założona w Osmolinie w 1441 r. przez biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego. Pierwszy kościół spalono w trakcie Potopu Szwedzkiego w 1656 r. Następny został zniszczony ok. 1789 r. Projektantem obecnego kościoła wzniesionego w latach 1789-1790 był Hilary Szpilowski. Kościół konsekrowano 1805 r. Polichromie datowane są na XIX w. Kościół uległ zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Po wojnie go odbudowano.

Miejsca pamięci i tablice pamiątkowe

• Pomnik żołnierzy pomordowanych w II wojnie światowej w Osmolinie, odsłonięty w 1957 r.

• Grób nieznanego żołnierza na cmentarzu w Sannikach

• Tablica upamiętniająca obrońców Sannik z 1939 r. (przed Urzędem Gminy)

• „Tablica pamiątkowa w dwusetną rocznicę urodzin i chrztu Fryderyka Chopina (1810-1849) wmurowana w kościele parafialnym pw. św. Trójcy w Sannikach, ufundowana przez społeczeństwo Sannik 23 września 2010 r.”